2. Het doel van CAP is de vorming van een nieuwe partij. CAP werkt daarvoor stap voor stap aan een programma voor een andere maatschappij en een andere politiek gebaseerd op de noden van de meerderheid van de bevolking. Eerste voorlopige basis in dit proces vandaag vormt de algemene lijn van het CAP-programma voor de federale verkiezingen van 10 juni 2007 ( zie ...) Alsook de besluiten van de nationale conferenties van 28 oktober 2006, 3 februari en 14 april 2007. CAP neemt als zelfstandige politieke beweging deel aan de politieke en sociale strijd.
3. CAP is een ledenbeweging. Al wie het doel van CAP ( zie 2.) onderschrijft, deze functioneringsprincipes als basis voor de interne en externe werking van CAP erkent en minstens 5 euro ( werkenden) of 3 euro ( niet-werkenden) per jaar betaalt, kan lid worden van CAP. Wie kan wordt gevraagd om meer te betalen.
woensdag 10 oktober 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
DISCUSSIETEKSTEN • TEXTES DE DISCUSSION
DEZE TEKSTEN LIGGEN NIET TER STEMMING VOOR • HET ZIJN LOUTER DISCUSSIETEKSTEN DIE VOOR VERHELDERING KUNNEN ZORGEN
CES TEXTES NE SONT PAS A VOTER • CE SONT DES TEXTES A DISCUTER QUI PEUVENT CLARIFIER
••• POINTS CLES POUR LES CAMPAGNES CAP •••
Lors de la précédente réunion Bruxelles, il a été décidé de créer un groupe de réflexion au sein du CAP (ouvert à tous), dans le but d’identifier un certain nombre de points clés. Personnellement, je pense que des slogans très clairs seraient un avantage dans notre stratégie de communication. A condition naturellement que notre stratégie de communication soient basées sur ces points clés. Par exemple :
Un dépliant ou un pamphlet pour chaque slogan
Un dépliant ou un pamphlet pour tous les slogans
Une affiche avec tous les slogans
Une classification sur le site Web basée sur les points clés, avec pour chaque slogan un forum de discussion mais aussi un forum où des contributions peuvent être apportées au contenu (par exemple, la recherche scientifique, les statistiques, ...).
Ce ne sont que queques idées, ci-dessous quelques suggestions pour la formulation d’un certain nombre de points clés. Je me limite à deux mesures par point clé, auxquelles le CAP peut peut-être adhérer.
Toute réponse ou contribution est la bienvenue sur dzirzinsky@skynet.be. Je prends cette initiative parce que je l’ai promis à Jef Sleeckx qui n’a pas le temps de le faire.
Je précise que toutes les réactions aux points clés évoqués seront ajoutés à mon texte initial et tous ceux qui voudra bien en discuter aura l’opportunité de le faire au cours d’une prochaine réunion qu’il faut fixer. Le but de cette réunion serait de déterminer un certain nombre de points clés sur lesquels nos prochaines campagnes seraient basées.
1. Travail
Supprimer la norme de salaire, doubler l'indice ordinaire (pas d'indice de santé)
2. Allocations sociales
Augmenter toutes les allocations sociales de 6% par législature en compensation des anciens sauts d’indice.
L’ajustement complet et automatique des allocations à l’augmentation du niveau de vie.
3. Energie
Que le gouvernement fixe les prix maximum en liaison avec les investissements indispensables dans les infrastructures.
4. Logement
Subventions directes pour les investissements liés à l’environnement (pas via la fiscalité)
5000 nouvelles habitations sociales par législature
5. Assurance-maladie
Elargissement du statut omnio aux salaires minimum
6. Allocations de chômage
Suppression de la méthode (je n’arrive pas à traduire correctement “sluitende aanpak”
Allocations non limitées dans le temps
7. Pacte des générations
Suppression du pacte actuel et remplacement par ceci :
- Droit généralisé à la prépension après 25 ans de service
- Recrutement obligatoire de jeunes en compensation aux départs en pension ou prépension
8. Climat
Tous les ministres doivent produire un rapport d'effets à leurs décisions
9. Démocratie
Organisation d’un réferendum pour toutes les décisions irrévocables concernant l’Europe
Cercles fédéraux électoraux (???)
10. Syndicat.
Représentation syndicale immédiate dans les entreprises à partir de 20 employés
Suppression du droit au référé lors des conflits sociaux
••• SPEERPUNTEN VOOR CAP •••
Op de vorige CAP-vergadering te Brussel werd besloten een denkgroep rond de CAP op te richten (waar iedereen kan aan deelnemen) met als doel een aantal speerpunten op te stellen. Persoonlijk zie ik in een aantal duidelijke speerpunten een voordeel naar communicatiestrategie toe. Dit op voorwaarde natuurlijk dat we onze communicatiestrategie baseren op deze speerpunten. Zoals bvb een folder of pamflet over elk speerpunt
• Een folder of pamflet met alle speerpunten samen
• Een affiche met alle speerpunten
• De website ingedeeld volgens de speerpunten met voor elk speerpunt een discussieforum maar ook een forum waarop inhoudelijke bijdragen (bvb. wetenschappelijk onderzoek, cijfermateriaal) kunnen gepost worden
Dit zijn maar enkele ideetjes. Hieronder een poging tot het formuleren van een aantal speerpunten. Ik beperk me hier tot 2 maatregelen per speerpunt waar CAP misschien achter kan staan.
Alle feedback is welkom op dzirzinsky@skynet.be . Ik neem hier dit initiatief omdat ik dit beloofd heb aan Jef Sleeckx omdat hij niet de tijd had om dit te doen.
Ik stel voor dat ik alle reacties op mijn speerpunten toevoeg aan mijn tekst en dat iedereen die wil mee discuteren de kans krijgt dit te doen op naar een nader te bepalen vergadering.
Het is dan wel de bedoeling dat het resultaat van deze vergadering is dat we een beperkt aantal speerpunten kiezen waarrond we dan verder campagne voeren.
1.Werken
Afschaffing van de loonnorm
Herinvoering van de gewone index (geen gezondheidsindex)
2.Sociale uitkeringen
Verhoging alle sociale uitkeringen met 6% in 1 legislatuur ter compensatie van de vroegere indexsprongen
Volledige en automatische koppeling van de uitkeringen aan de stijgende welvaart
3. Energie.
Instellen van maximumprijzen door de overheid gekoppeld aan verplichte investeringen in de infrastructuur
4. Wonen.
Rechtstreekse subsidies voor milieu-investeringen (niet via de fiscaliteit)
Gecontroleerde huurprijzen
5000 nieuwe sociale woningen per legislatuur
5. Ziekteverzekering
Uitbreiding van het omniostatuut tot inkomens gelijk aan het minimumloon
6. Werkloosheidsverzekering
Afschaffing van de 'sluitende aanpak'
Uitkeringen onbeperkt in de tijd
7. Generatiepact
Afschaffing van het huidige generatiepact en dit vervangen door:
• Veralgemeend recht op brugpensioen na 25 jaar dienst en met verplichte compenserende aanwervingen onder de jongeren
• Recht op 5 jaar loopbaanonderbreking met verplichte compenserende aanwervingen onder de jongeren
8. Klimaat.
Alle ministers dienen bij hun beslissingen een klimaateffectrapport te voegen
9. Democratie.
Invoering van een referendum voor onomkeerbare EU-beslissingen. Federale kieskringen
10. Vakbond.
Onmiddellijke vakbondsvertegenwoordiging in KMO’s vanaf 20 werknemers. Afschaffen recht op kort geding bij sociale conflicten
••• 10 PUNTEN PROGRAMMA •••
1. Wij willen een samenleving gebaseerd op gelijkheid, vrijheid en verbondenheid.
2. Wij willen een overheid die die gelijkheid bevordert, die vrijheid garandeert en de verbondenheid stimuleert.
3. Wij willen dat die gelijkheid vormt krijg via gelijke kansen. Wij willen dat ieder van ons die - om welke reden ook - minder mogelijkheden heeft, door de overheid gesteund wordt zodat onze kansen gelijk zijn.
4. We willen in de grootst mogelijke vrijheid van die gelijke kansen gebruik kunnen maken. We willen onze religie, onderwijs, werk, woonst en consumptie in alle vrijheid kunnen kiezen en beleven. We willen dat de overheid onze vrijheid garandeert en beschermt. We willen dat de overheid alle obstakels uit de weg ruimt die onze vrijheid beperken of bedreigen.
5. We willen leven in verbondenheid met onze buren dichtbij en veraf. Verbondenheid komt tot stand als we in onze straat, onze wijk, ons stad, onze regio, ons land of geheel van landen zelf en samen vorm kunnen geven aan ons leven.
6. We willen een democratische samenleving waarbij de uiteindelijke politieke, juridische en economische beslissingen genomen worden door ons, de bevolking. We willen een overheid die ervoor zorgt dat wij met kennis van zaken over die beslissingen kunnen oordelen en waarbij de hefbomen krijgen om onze macht concreet gestalte te geven. Lokaal maar ook internationaal.
7. We willen een behoorlijk inkomen voor iedereen. We willen dat dat inkomen via zinvol en vast werk tot stand komt. We willen een overheid die werkgelegenheid creëert, die ervoor zorgt dat dat werk gegarandeerd is, dat het onder veilige en menselijke voorwaarden kan gebeuren en dat het bijdraagt aan een betere samenleving.
We willen dat iedereen die geen werk heeft (werklozen, gepensioneerden, zieken, jongeren) een inkomen krijgt dat gelijke tred houdt met de levensduurte en een menswaardig en aangenaam leven mogelijk maakt.
We willen een herverdeling van de bestaande welvaart en we willen een overheid die die herverdeling organiseert.
8. We willen een samenleving die in evenwicht is met de natuur en rekening houdt met de natuurlijke beperkingen van ons milieu. We verwerpen de idee van een onbeperkte groei in een beperkt milieu en wijzen daarom de dwangneurose van het winstprincipe af. We willen geen economie die zich als een vraatzuchtig monster door landschappen vreet en planten, dieren, mensen en de belangrijkste elementen alleen ziet als voedsel voor onverzadigbare winsthonger.
We willen een economie die gericht is op de bevrediging van behoeftes van mensen en niet in functie van geld of winst.
9. We willen dat iedereen kan bijdragen en genieten van alle vormen van cultuur. We willen dat die cultuur de uitdrukking is van wat we zelf meemaken, zien, geloven, hopen, denken of vrezen. We willen dat cultuur gemaakt wordt in functie van het vrolijker, slimmer, aangenamer, mooier, duidelijker maken van onze samenleving en niet in functie van geld of winst.
10. We willen samen werken aan een andere wereld die tegemoet komt aan wat mensen echt belangrijk vinden. We willen een menselijke samenleving die georganiseerd wordt in functie van gelukkige mensen en gelukkige kinderen. Een samenleving die kinderen opvoedt naar vrije, zelfstandige en gelukkige mensen, die ervoor zorgt dat mensen werken om te leven maar nooit leven om te werken, die zorg draagt voor wie zwakker is en iedereen stimuleert die sterker is. We willen een ontwikkeling van de mens in evenwicht met de natuur. Een ontwikkeling die de mens centraal stelt en aan zijn behoeftes tegemoet komt en zijn of haar dromen en fantasie stimuleert en hen helpt die om te zetten in realiteit. We willen meer macht voor meer mensen om zelf mee te beslissen over alle zaken waarmee ze te maken hebben.
We zullen zelf bijdragen aan die betere wereld. Het is in functie daarvan dat we ons organiseren in het Comité voor een Andere Politiek met het duidelijk engagement zelf naar eigen mogelijkheden bij te dragen. We roepen onze vrienden, familie, kennissen en collega's op om mee te werken aan die betere wereld en we staan zelf open voor medewerking met alle mensen en organisaties die onze doelstellingen en bekommernissen delen.
••• DECLARATION DE PRINCIPES DU CAP •••
“Le mouvement s’oppose à la politique néolibérale de tous les partis politiques (…). Contraire à cela, le mouvement aspire à un projet démocratique de base dans lequel la production est au service des besoins de tous et non pas en fonction des profits de quelques uns. Un tel projet départ des besoins sociaux et des aspirations des couches larges de la population, indépendamment qu’ils soient flamand, wallon ou bruxellois, homme ou femme, non-Belge ou sans papiers. » (Texte première Conférence du CAP, 28/10/’06)
C’est comme ça que le CAP se voyait lors de la première réunion. Aujourd’hui nous voulons commencer la construction d’un nouveau parti politique, qui se donne comme but de devenir le parti des travailleurs et de tous ceux qui doivent vivre des allocations trop basses (ou n’ont même plus ça).
De quoi nous départons?
Comme on l’a vu dans le dernier siècle, le développement économique de la société capitaliste mène à un fossé toujours plus grand entre pauvre et riche. Jamais dans l’histoire, un si petit minorité de la population dans le monde et dans chaque pays n’a connu une concentration de richesse tellement grande. Ce processus continuait aussi dans la période historique relativement brève après la deuxième guerre mondiale, quand le haut vol de la production et de la commerce mondiale permettait que la lutte du mouvement ouvriers et des mouvements sociaux menait encore à des concessions et des reformes progressives. Aussi à ce moment les travailleurs ont payé un prix pour cela : l’augmentation de la productivité et de la pression de travail a fait de la population travaillant en Belgique le teneur continué du record dans les maladies liés au stress et la situation écologique est devenu de toujours plus pénible.
Depuis 1974-’75 cette période est devenue du temps passé. Les derniers 25 années tous les partis politiques se sont impliqués dans une politique de démantèlement des acquis de la période d’après-guerre. La direction des syndicats, liées aux partis sociale-démocrates et chrétien-démocrates, l’a accepté. Le processus de concentration de richesse continue toujours, mais maintenant dans une période de croissance économique limitée, alterné par des crises qui mettent le chômage structurel et la pauvreté qui vient avec à des nouveaux hauteurs. Partout les systèmes de sécurité social ont été mis sous pression, les services publiques ont été démantelés et/ou privatisés, on a été confronté d’attaques sur les salaires et les conditions de travail et partout un secteur à bas salaires a été créé, la sécurité de travail et de vie é été minée. Cela nous montre que la classe possédante, tant qu’elle maintient le pouvoir va toujours de nouveau mettre en question nos acquis.
Qu’est-ce que nous voulons ?
Un « projet démocratique de base où la production est en fonction des besoins de tous et non en fonction des profits de quelques uns. Un tel projet départ des besoins sociaux et des aspirations des couches larges de la population, indépendant qu’ils sont flamands, wallons ou bruxellois, homme ou femme, non-belge ou sans papiers. » (28/10/’06)
Nous pensons que les moyens pour une société sociale et humaine sont présents. Jamais l’humanité a produit une tellement grande richesse, assez pour offrir à toute la population mondiale une existence confortable. Mais les bénéfices ne reviennent pas aux salariés et aux couches de la population qui vivent de leur travail (petits commerçants, professions indépendants,…) ou des allocations sociales. Pour eux le progrès technologique signifie une augmentation de l’exploitation, de l’insécurité de l’existence, de stress et de pauvreté.
Chaque nouvelle crise économique généralise de toujours plus l’insécurité de vie et de travail à l’état “normal” de notre société. Ensemble avec les dégâts faits à l’environnement naturel dans lequel nous vivons, cette insécurité généralisée de la population qui travaille – les producteurs de la richesse – que la mode de production actuelle n’est plus capable de faire développer la société : la vision à court terme de l’élite qui a soif aux profits le rend impossible de venir à un développement harmonieux des moyens de production dans l’intérêt de la majorité de la population mondiale et tenant compte du développement écologique.
Nous pensons que les moyens matériels, techniques et humaines sont là pour exproprier ceux qui ont aujourd’hui le pouvoir sur base de leur capital et de leur contrôle sur la production et pour socialiser la production et la mettre en service des besoins de la majorité de la population. Ce qui manque est l’organisation des couches larges de la population opprimée, surtout les travailleurs, pour construire une société réellement démocratique, basée sur la propriété publique des moyens de production, géré en contrôlé démocratiquement par les vrais producteurs, avec comme premier but la satisfaction des besoins des larges masses de la population. C’est ce que nous appelons le socialisme.
Envers les sociétés qui s’appelaient socialistes, mais qui étaient basés sur une économie planifiés bureaucratiquement, nous posons la démocratie ouvrière : gérer ensemble la société et la production sur base démocratique par les réels producteurs dans la société. Envers les partis sociaux-démocrates qui ont représenté historiquement le mouvement ouvrier nous posons les leçons des derniers 25 années : tous qu’on peut obtenir dans ce système va toujours apparaître temporaire et partiel, restant toujours ouvert aux attaques du patronat et de ses partis. Puisqu’une société dans laquelle tout le monde est impliquée et donne dans la forme de son travail une contribution et dans laquelle tout le monde reçoit ce qu’il/elle faut, est contraire aux intérêts de ceux qui sont au pouvoir actuellement.
Comment nous pensons y arriver ?
Premièrement en reconstruisant de nouveau un instrument qui est indépendant de ceux au pouvoir. Le CAP veut organiser les travailleurs, ceux qui doivent vivre d’une allocation par manque de travail ou par impossibilité de travailler et les couches les plus pauvres et opprimés de la population pour lutter ensemble contre le démantèlement sociale et pour une politique alternative. Dans le programme politique qui suit nous formulons 10 revendications qui sont pour nous d’une importance vitale.
Ces points forment un programme général. L’élaboration technique de ces points se passe selon le CAP le mieux sur base des expériences concrètes des travailleurs, des habitants des quartiers, par ces gens qui sont réellement impliqués et qui ont développé une expertise sur les terrains impliqués mêmes. Ce programme n’est ni prémâché, ni gravé, mais va être adapté, élargi et raffiné sur base des expériences communes et de liberté de débat dans le courant de la lutte pour leur réalisation.
Nous partons de l’idée que dans la lutte l’instrument va être créé pour donner le coup de grâce au capitalisme, en Belgique comme ailleurs. Nous reconnaissons que les problèmes des travailleurs et des pauvres dans les autres pays du monde sont aussi nos problèmes et nous nous engageons de donner un soutien concret aux mouvements à l’étranger contre la politique asociale.
La lutte de la classe ouvrière contre l’exploitation capitaliste est nécessairement une lutte politique. Le CAP le voit comme sa tâche de créer de nouveaux les possibilités et l’instrument – un parti politique – pour la canalisation de la lutte de classe dans une lutte consciente et unifiée et pour expliquer la nécessité de ses objectifs.
Nous nous ne battons pas pour des nouveaux privilèges de classe, mais pour une fin à la domination de classe et à l’existence des classes mêmes, pour des droits égaux et des devoirs égaux pour tous. De ce point de vue nous ne luttons pas seulement contre l’exploitation et l’oppression des salariés, mais contre chaque forme d’exploitation et d’oppression, n’importe si c’est dirigé contre une classe, un sexe, une origine nationale, une groupe communautaire,…
Partant de ces principes le CAP revendique prioritairement:
1. Un emploi convenable et bien payé pour tout le monde, en divisant le travail sur toutes les forces de travail disponible et en garantissant que tous ceux qui ne savent pas travailler peuvent compter sur une allocation confortable.
2. Un logement de qualité pour tous, assuré par un système large de logements sociaux.
3. Des services publics accessibles et larges (e.a. soins de santé, enseignement, transport, énergie, moyens de communication,…), financé par des moyens publique en lieu de payé par le consommateur individuel.
4. Une société impliqué et soigneuse, où on fait tout pour créer pour tout le monde une place dans la société. Pas de sexisme, racisme, homophobie,… Nous nous opposons à chaque forme d’oppression et d’exploitation, contre la politique de diviser pour régner d’aujourd’hui.
5. Une fin au démantèlement du droit de grève et du droit de libre expression. Pas d’intervention des courts de justice bourgeoises dans les conflits de travail.
6. Implication démocratique à tous les niveaux. Eligibilité et droit de rappel permanent pour toutes les fonctions qui contiennent une certaine pouvoir ou autorité.
7. Pour une fin aux privatisations des profits et la nationalisation des coûts : nationalisation, sous contrôle et gestion des travailleurs, des secteurs clés de l’économie (énergie, transport, industrie lourde, banques et holdings). Dans la production il faut tenir compte du principe de prévention ( ?) et il faut appliquer la connaissance technologique croissante pour arriver à une production qui ne nuit pas à l’environnement.
8. La construction d’un instrument, un parti politique qui peut organiser cette lutte sur base de discussion démocratique dans ses rangs.
9. Nous ne pouvons pas gagner la lutte seulement en Belgique. Pour la construction des liens réels de solidarité avec les travailleurs et les pauvres dans le monde entier, pour la construction d’un parti mondial contre le capital international.
10. Notre but final est la construction d’une société réellement solidaire, une société démocratique et socialiste.
••• BEGINSELVERKLARING VAN CAP •••
“De beweging verzet zich tegen het neoliberale beleid van alle traditionele politieke partijen (...). Daar tegenover streeft de beweging naar een basisdemocratisch project waar de productie in functie staat van de behoeften van allen en niet in functie van de winsten van enkelen. Dergelijk project vertrekt van de sociale noden en verzuchtingen van brede lagen van de bevolking, ongeacht of deze Vlaams, Waals of Brussels, mannelijk, vrouwelijk, niet-Belgisch of illegaal zijn.” (tekst eerste Conferentie van CAP, 28/10/’06)
Zo zag CAP zichzelf op haar eerste vergadering. Vandaag willen we beginnen met de uitbouw van een nieuwe politieke partij, die zich tot doel stelt de partij te worden van de werkende bevolking en allen die van de te lage uitkeringen moeten leven (of zelfs dat niet meer hebben).
Van waaruit vertrekken wij?
In de laatste eeuw bleek duidelijk dat de economische ontwikkeling van de kapitalistische samenleving tot een steeds grotere kloof tussen arm en rijk leidt. Nooit in de geschiedenis heeft een zo kleine minderheid - in de wereld en in ieder land afzonderlijk - een zo grote concentratie van rijkdom gekend. Dit proces ging ook door in de relatief korte historische periode na de tweede wereldoorlog, toen de hoge vlucht van de wereldproductie en –handel toeliet dat strijd van de arbeidersbeweging en de sociale bewegingen nog leidde tot toegevingen en progressieve hervormingen. Ook toen betaalden de werkenden daar een prijs voor: de opdrijving van productiviteit en werkdruk maakte van de Belgische werkende bevolking aanhoudend recordhouder in stressgerelateerde ziekten en de ecologische situatie werd steeds prangender.
Sinds 1974-’75 is die periode verleden tijd. De laatste kwarteeuw hebben alle traditionele politieke partijen zich ingeschakeld in een politiek van afbraak van de verworvenheden van de naoorlogse periode. De leiding van de vakbonden, verbonden aan de sociaal- en christen-democratische partijen, heeft zich daarbij neergelegd. Het proces van concentratie van rijkdom gaat nog steeds verder, maar nu in een periode van slechts zeer beperkte economische groei, afgewisseld door crisissen die de structurele werkloosheid en de daaraan gekoppelde armoede tot steeds nieuwe hoogten brengen. Overal staan sociale zekerheidsstelsels onder druk, zijn openbare diensten afgebouwd en/of geprivatiseerd, werden werkloosheid en armoede een “normaliteit”, zagen we aanvallen op de lonen en de arbeidsvoorwaarden en werd een lage loonsector gecreëerd, overal werden werk- en bestaanszekerheid ondergraven. Het toont ons dat de bezittende klasse, zolang ze de macht behoudt, steeds opnieuw onze verworvenheden in vraag zal stellen.
Wat willen wij?
Een “basisdemocratisch project waar de productie in functie staat van de behoeften van allen en niet in functie van de winsten van enkelen. Dergelijk project vertrekt van de sociale noden en verzuchtingen van brede lagen van de bevolking, ongeacht of deze Vlaams, Waals of Brussels, mannelijk, vrouwelijk, niet-Belgisch of illegaal zijn.” (28/10/’06)
We denken dat de middelen voor een sociale en menselijke samenleving aanwezig zijn. Nooit heeft de mensheid zo’n grote rijkdom geproduceerd, voldoende om de hele wereldbevolking een comfortabel bestaan te bieden. Maar de voordelen ervan komen niet ten goede aan de loontrekkenden en de bevolkingslagen die leven van hun arbeid (kleine middenstanders, onafhankelijke beroepen,…) of van sociale uitkeringen. Voor hen betekent technologische vooruitgang vandaag vooral een toename van uitbuiting, bestaansonzekerheid, stress en armoede.
Iedere nieuwe economische crisis veralgemeent de bestaans- en werkonzekerheid steeds meer tot de “normale” staat van onze samenleving. Samen met de schade die werd toegebracht aan de natuurlijke omgeving waarin we leven, toont deze veralgemeende onzekerheid van de werkende bevolking – de producenten van de rijkdom – dat de huidige productiewijze niet langer in staat is de samenleving verder te doen ontwikkelen: de korte termijnvisie van de winsthongerige elite maakt het onmogelijk om tot een een harmonieuze ontwikkeling te komen van de productiemiddelen ten behoeve van de meerderheid van de wereldbevolking en rekening houdend met de ecologische ontwikkeling.
We denken dat de materiële, technische en menselijke mogelijkheden er zijn om de huidige machthebbers – die de macht hebben op basis van hun kapitaal en hun controle over de huidige productie - te onteigenen om de productie te vermaatschappelijken en ten dienste te stellen van de behoeften van de meerderheid van de bevolking. Wat ontbreekt, is de organisatie van brede lagen van de onderdrukte bevolking, vooral de werkenden, om een reëel democratische samenleving uit te bouwen, gebaseerd op publieke eigendom van de productiemiddelen, democratisch gepland en gecontroleerd door de echte producenten met als eerste doelstelling de bevrediging van de behoeften van de brede massa’s van de bevolking. Dat is wat wij verstaan onder socialisme.
Tegenover de samenlevingen die zich socialistisch noemden, maar gebaseerd waren op een bureaucratisch geplande economie, stellen we arbeidersdemocratie: het samen beheren van de samenleving op democratische basis door de reële producenten in de maatschappij. Tegenover de sociaal democratische partijen die historisch gezien de arbeidersbeweging vertegenwoordigden, stellen we de lessen van de laatste 25 jaar: alles wat we binnen dit system kunnen krijgen, zal altijd tijdelijk en gedeeltelijk blijken te zijn en steeds open blijven staan voor aanvallen van het patronaat en haar partijen. Een samenleving waarin iedereen betrokken is en in de vorm van zijn/haar arbeid een bijdrage levert en waarin iedereen ontvangt wat hij/zij nodig heeft, gaat immers in tegen de belangen van de huidige machthebbers.
Hoe denken we dat te bereiken ?
Eerst en vooral door het opnieuw uitbouwen van een instrument dat onafhankelijk is van de machthebbers. CAP wil werkenden, mensen die bij gebrek aan een job of bij onmogelijkheid van werken, leven van een uitkering en de armste, meest onderdrukte lagen van de bevolking, organiseren om samen de strijd aan te gaan tegen de sociale afbraak en voor een alternatief beleid. In het hierop volgend politiek programma formuleren we 10 volgens ons levensnoodzakelijke eisen.
Ze vormen een algemeen programma. De technische uitwerking ervan gebeurt volgens CAP het best op basis van concrete ervaringen door werkenden, door buurtbewoners, door mensen die reëel betrokken zijn en een deskundigheid op de betrokken terreinen hebben ontwikkeld. Dit programma is noch voorgekauwd, noch in steen gebeiteld, maar zal aangepast, uitgebreid en verfijnd worden op basis van gemeenschappelijke ervaring en vrijheid van debat in de loop van de strijd voor hun realisatie.
We gaan ervan uit dat in de strijd het instrument zal gecreëerd worden om het kapitalisme een beslissende klap toe te brengen, zowel in België als elders. We erkennen dat de problemen van werkenden en armen in andere landen in de wereld ook onze problemen zijn en we verbinden ons ertoe concrete steun te bieden aan buitenlandse bewegingen tegen de asociale politiek.
De strijd van de arbeidersklasse tegen de kapitalistische uitbuiting is noodzakelijkerwijs een politieke strijd. CAP ziet het als haar taak om opnieuw de mogelijkheden en het instrument te creëren – een politieke partij - voor het kanaliseren van de klassenstrijd in een bewuste en eengemaakte strijd en om de noodzakelijkheid van haar doelstellingen uiteen te zetten.
We vechten niet voor nieuwe klassenprivileges, maar voor een einde aan de klassenheerschappij en aan het bestaan van klassen zelf, voor gelijke rechten en gelijke plichten voor allen. Vanuit dit standpunt vechten we niet enkel tegen de uitbuiting en onderdrukking van loontrekkenden, maar tegen elke vorm van uitbuiting en onderdrukking, of dat nu gericht is tegen een klasse, een sekse, een nationale afkomst, een communautaire groep,…
Uitgaand van deze principes eist CAP eerst en vooral:
1. Een degelijke en goedbetaalde job voor iedereen, waarbij het werk verdeeld wordt over alle beschikbare arbeidskrachten en waarbij iedereen die niet kan werken, kan rekenen op een comfortabele uitkering.
2. Een kwaliteitsvolle woonplaats voor iedereen, verzekerd door een uitgebreid stelsel van sociale woningen.
3. Toegankelijke en uitgebreide openbare diensten (o.a. gezondheidszorg, onderwijs, transport, energie, communicatiemiddelen,...) gefinancierd met publieke middelen i.p.v. betaald door de individuele gebruiker.
4. Een zorgzame en betrokken samenleving, waarbij alles wordt gedaan om voor iedereen een plaats in de maatschappij te creëren. Geen seksisme, racisme, homofobie,... We verzetten ons tegen elke vorm van onderdrukking of uitbuiting, tegen de verdeel-en-heerspolitiek van vandaag.
5. Een einde aan de afbouw van het stakingsrecht en het recht op vrije meningsuiting. Geen inmenging van de burgerlijke rechtbanken in arbeidsconflicten.
6. Democratische inspraak op alle niveaus. Verkiesbaarheid en permanente afzetbaarheid voor alle functies die een zekere macht of autoriteit inhouden.
7. Voor een einde aan de privatisering van de winsten en de nationalisatie van de kosten: nationalisatie, onder controle en beheer van de werkenden, van de sleutelsectoren van de economie (energie, transport, zware industrie, banken en holdings). In de productie moet rekening gehouden worden met het voorzorgsprincipe en moet de groeiende technologische kennis ingezet worden om te komen tot een milieuvriendelijke productie.
8. De uitbouw van een instrument, een politieke partij die deze strijd kan organiseren op basis van democratische discussie in haar rangen.
9. In België alleen winnen we die strijd niet. Voor het uitbouwen van reële banden van solidariteit met werkenden en armen in de hele wereld, voor het uitbouwen van een wereldpartij tegen het internationale kapitaal.
10. Ons uiteindelijke doel is de uitbouw van een reëel solidaire samenleving, een democratisch socialistische maatschappij.
CES TEXTES NE SONT PAS A VOTER • CE SONT DES TEXTES A DISCUTER QUI PEUVENT CLARIFIER
••• POINTS CLES POUR LES CAMPAGNES CAP •••
Lors de la précédente réunion Bruxelles, il a été décidé de créer un groupe de réflexion au sein du CAP (ouvert à tous), dans le but d’identifier un certain nombre de points clés. Personnellement, je pense que des slogans très clairs seraient un avantage dans notre stratégie de communication. A condition naturellement que notre stratégie de communication soient basées sur ces points clés. Par exemple :
Un dépliant ou un pamphlet pour chaque slogan
Un dépliant ou un pamphlet pour tous les slogans
Une affiche avec tous les slogans
Une classification sur le site Web basée sur les points clés, avec pour chaque slogan un forum de discussion mais aussi un forum où des contributions peuvent être apportées au contenu (par exemple, la recherche scientifique, les statistiques, ...).
Ce ne sont que queques idées, ci-dessous quelques suggestions pour la formulation d’un certain nombre de points clés. Je me limite à deux mesures par point clé, auxquelles le CAP peut peut-être adhérer.
Toute réponse ou contribution est la bienvenue sur dzirzinsky@skynet.be. Je prends cette initiative parce que je l’ai promis à Jef Sleeckx qui n’a pas le temps de le faire.
Je précise que toutes les réactions aux points clés évoqués seront ajoutés à mon texte initial et tous ceux qui voudra bien en discuter aura l’opportunité de le faire au cours d’une prochaine réunion qu’il faut fixer. Le but de cette réunion serait de déterminer un certain nombre de points clés sur lesquels nos prochaines campagnes seraient basées.
1. Travail
Supprimer la norme de salaire, doubler l'indice ordinaire (pas d'indice de santé)
2. Allocations sociales
Augmenter toutes les allocations sociales de 6% par législature en compensation des anciens sauts d’indice.
L’ajustement complet et automatique des allocations à l’augmentation du niveau de vie.
3. Energie
Que le gouvernement fixe les prix maximum en liaison avec les investissements indispensables dans les infrastructures.
4. Logement
Subventions directes pour les investissements liés à l’environnement (pas via la fiscalité)
5000 nouvelles habitations sociales par législature
5. Assurance-maladie
Elargissement du statut omnio aux salaires minimum
6. Allocations de chômage
Suppression de la méthode (je n’arrive pas à traduire correctement “sluitende aanpak”
Allocations non limitées dans le temps
7. Pacte des générations
Suppression du pacte actuel et remplacement par ceci :
- Droit généralisé à la prépension après 25 ans de service
- Recrutement obligatoire de jeunes en compensation aux départs en pension ou prépension
8. Climat
Tous les ministres doivent produire un rapport d'effets à leurs décisions
9. Démocratie
Organisation d’un réferendum pour toutes les décisions irrévocables concernant l’Europe
Cercles fédéraux électoraux (???)
10. Syndicat.
Représentation syndicale immédiate dans les entreprises à partir de 20 employés
Suppression du droit au référé lors des conflits sociaux
••• SPEERPUNTEN VOOR CAP •••
Op de vorige CAP-vergadering te Brussel werd besloten een denkgroep rond de CAP op te richten (waar iedereen kan aan deelnemen) met als doel een aantal speerpunten op te stellen. Persoonlijk zie ik in een aantal duidelijke speerpunten een voordeel naar communicatiestrategie toe. Dit op voorwaarde natuurlijk dat we onze communicatiestrategie baseren op deze speerpunten. Zoals bvb een folder of pamflet over elk speerpunt
• Een folder of pamflet met alle speerpunten samen
• Een affiche met alle speerpunten
• De website ingedeeld volgens de speerpunten met voor elk speerpunt een discussieforum maar ook een forum waarop inhoudelijke bijdragen (bvb. wetenschappelijk onderzoek, cijfermateriaal) kunnen gepost worden
Dit zijn maar enkele ideetjes. Hieronder een poging tot het formuleren van een aantal speerpunten. Ik beperk me hier tot 2 maatregelen per speerpunt waar CAP misschien achter kan staan.
Alle feedback is welkom op dzirzinsky@skynet.be . Ik neem hier dit initiatief omdat ik dit beloofd heb aan Jef Sleeckx omdat hij niet de tijd had om dit te doen.
Ik stel voor dat ik alle reacties op mijn speerpunten toevoeg aan mijn tekst en dat iedereen die wil mee discuteren de kans krijgt dit te doen op naar een nader te bepalen vergadering.
Het is dan wel de bedoeling dat het resultaat van deze vergadering is dat we een beperkt aantal speerpunten kiezen waarrond we dan verder campagne voeren.
1.Werken
Afschaffing van de loonnorm
Herinvoering van de gewone index (geen gezondheidsindex)
2.Sociale uitkeringen
Verhoging alle sociale uitkeringen met 6% in 1 legislatuur ter compensatie van de vroegere indexsprongen
Volledige en automatische koppeling van de uitkeringen aan de stijgende welvaart
3. Energie.
Instellen van maximumprijzen door de overheid gekoppeld aan verplichte investeringen in de infrastructuur
4. Wonen.
Rechtstreekse subsidies voor milieu-investeringen (niet via de fiscaliteit)
Gecontroleerde huurprijzen
5000 nieuwe sociale woningen per legislatuur
5. Ziekteverzekering
Uitbreiding van het omniostatuut tot inkomens gelijk aan het minimumloon
6. Werkloosheidsverzekering
Afschaffing van de 'sluitende aanpak'
Uitkeringen onbeperkt in de tijd
7. Generatiepact
Afschaffing van het huidige generatiepact en dit vervangen door:
• Veralgemeend recht op brugpensioen na 25 jaar dienst en met verplichte compenserende aanwervingen onder de jongeren
• Recht op 5 jaar loopbaanonderbreking met verplichte compenserende aanwervingen onder de jongeren
8. Klimaat.
Alle ministers dienen bij hun beslissingen een klimaateffectrapport te voegen
9. Democratie.
Invoering van een referendum voor onomkeerbare EU-beslissingen. Federale kieskringen
10. Vakbond.
Onmiddellijke vakbondsvertegenwoordiging in KMO’s vanaf 20 werknemers. Afschaffen recht op kort geding bij sociale conflicten
••• 10 PUNTEN PROGRAMMA •••
1. Wij willen een samenleving gebaseerd op gelijkheid, vrijheid en verbondenheid.
2. Wij willen een overheid die die gelijkheid bevordert, die vrijheid garandeert en de verbondenheid stimuleert.
3. Wij willen dat die gelijkheid vormt krijg via gelijke kansen. Wij willen dat ieder van ons die - om welke reden ook - minder mogelijkheden heeft, door de overheid gesteund wordt zodat onze kansen gelijk zijn.
4. We willen in de grootst mogelijke vrijheid van die gelijke kansen gebruik kunnen maken. We willen onze religie, onderwijs, werk, woonst en consumptie in alle vrijheid kunnen kiezen en beleven. We willen dat de overheid onze vrijheid garandeert en beschermt. We willen dat de overheid alle obstakels uit de weg ruimt die onze vrijheid beperken of bedreigen.
5. We willen leven in verbondenheid met onze buren dichtbij en veraf. Verbondenheid komt tot stand als we in onze straat, onze wijk, ons stad, onze regio, ons land of geheel van landen zelf en samen vorm kunnen geven aan ons leven.
6. We willen een democratische samenleving waarbij de uiteindelijke politieke, juridische en economische beslissingen genomen worden door ons, de bevolking. We willen een overheid die ervoor zorgt dat wij met kennis van zaken over die beslissingen kunnen oordelen en waarbij de hefbomen krijgen om onze macht concreet gestalte te geven. Lokaal maar ook internationaal.
7. We willen een behoorlijk inkomen voor iedereen. We willen dat dat inkomen via zinvol en vast werk tot stand komt. We willen een overheid die werkgelegenheid creëert, die ervoor zorgt dat dat werk gegarandeerd is, dat het onder veilige en menselijke voorwaarden kan gebeuren en dat het bijdraagt aan een betere samenleving.
We willen dat iedereen die geen werk heeft (werklozen, gepensioneerden, zieken, jongeren) een inkomen krijgt dat gelijke tred houdt met de levensduurte en een menswaardig en aangenaam leven mogelijk maakt.
We willen een herverdeling van de bestaande welvaart en we willen een overheid die die herverdeling organiseert.
8. We willen een samenleving die in evenwicht is met de natuur en rekening houdt met de natuurlijke beperkingen van ons milieu. We verwerpen de idee van een onbeperkte groei in een beperkt milieu en wijzen daarom de dwangneurose van het winstprincipe af. We willen geen economie die zich als een vraatzuchtig monster door landschappen vreet en planten, dieren, mensen en de belangrijkste elementen alleen ziet als voedsel voor onverzadigbare winsthonger.
We willen een economie die gericht is op de bevrediging van behoeftes van mensen en niet in functie van geld of winst.
9. We willen dat iedereen kan bijdragen en genieten van alle vormen van cultuur. We willen dat die cultuur de uitdrukking is van wat we zelf meemaken, zien, geloven, hopen, denken of vrezen. We willen dat cultuur gemaakt wordt in functie van het vrolijker, slimmer, aangenamer, mooier, duidelijker maken van onze samenleving en niet in functie van geld of winst.
10. We willen samen werken aan een andere wereld die tegemoet komt aan wat mensen echt belangrijk vinden. We willen een menselijke samenleving die georganiseerd wordt in functie van gelukkige mensen en gelukkige kinderen. Een samenleving die kinderen opvoedt naar vrije, zelfstandige en gelukkige mensen, die ervoor zorgt dat mensen werken om te leven maar nooit leven om te werken, die zorg draagt voor wie zwakker is en iedereen stimuleert die sterker is. We willen een ontwikkeling van de mens in evenwicht met de natuur. Een ontwikkeling die de mens centraal stelt en aan zijn behoeftes tegemoet komt en zijn of haar dromen en fantasie stimuleert en hen helpt die om te zetten in realiteit. We willen meer macht voor meer mensen om zelf mee te beslissen over alle zaken waarmee ze te maken hebben.
We zullen zelf bijdragen aan die betere wereld. Het is in functie daarvan dat we ons organiseren in het Comité voor een Andere Politiek met het duidelijk engagement zelf naar eigen mogelijkheden bij te dragen. We roepen onze vrienden, familie, kennissen en collega's op om mee te werken aan die betere wereld en we staan zelf open voor medewerking met alle mensen en organisaties die onze doelstellingen en bekommernissen delen.
••• DECLARATION DE PRINCIPES DU CAP •••
“Le mouvement s’oppose à la politique néolibérale de tous les partis politiques (…). Contraire à cela, le mouvement aspire à un projet démocratique de base dans lequel la production est au service des besoins de tous et non pas en fonction des profits de quelques uns. Un tel projet départ des besoins sociaux et des aspirations des couches larges de la population, indépendamment qu’ils soient flamand, wallon ou bruxellois, homme ou femme, non-Belge ou sans papiers. » (Texte première Conférence du CAP, 28/10/’06)
C’est comme ça que le CAP se voyait lors de la première réunion. Aujourd’hui nous voulons commencer la construction d’un nouveau parti politique, qui se donne comme but de devenir le parti des travailleurs et de tous ceux qui doivent vivre des allocations trop basses (ou n’ont même plus ça).
De quoi nous départons?
Comme on l’a vu dans le dernier siècle, le développement économique de la société capitaliste mène à un fossé toujours plus grand entre pauvre et riche. Jamais dans l’histoire, un si petit minorité de la population dans le monde et dans chaque pays n’a connu une concentration de richesse tellement grande. Ce processus continuait aussi dans la période historique relativement brève après la deuxième guerre mondiale, quand le haut vol de la production et de la commerce mondiale permettait que la lutte du mouvement ouvriers et des mouvements sociaux menait encore à des concessions et des reformes progressives. Aussi à ce moment les travailleurs ont payé un prix pour cela : l’augmentation de la productivité et de la pression de travail a fait de la population travaillant en Belgique le teneur continué du record dans les maladies liés au stress et la situation écologique est devenu de toujours plus pénible.
Depuis 1974-’75 cette période est devenue du temps passé. Les derniers 25 années tous les partis politiques se sont impliqués dans une politique de démantèlement des acquis de la période d’après-guerre. La direction des syndicats, liées aux partis sociale-démocrates et chrétien-démocrates, l’a accepté. Le processus de concentration de richesse continue toujours, mais maintenant dans une période de croissance économique limitée, alterné par des crises qui mettent le chômage structurel et la pauvreté qui vient avec à des nouveaux hauteurs. Partout les systèmes de sécurité social ont été mis sous pression, les services publiques ont été démantelés et/ou privatisés, on a été confronté d’attaques sur les salaires et les conditions de travail et partout un secteur à bas salaires a été créé, la sécurité de travail et de vie é été minée. Cela nous montre que la classe possédante, tant qu’elle maintient le pouvoir va toujours de nouveau mettre en question nos acquis.
Qu’est-ce que nous voulons ?
Un « projet démocratique de base où la production est en fonction des besoins de tous et non en fonction des profits de quelques uns. Un tel projet départ des besoins sociaux et des aspirations des couches larges de la population, indépendant qu’ils sont flamands, wallons ou bruxellois, homme ou femme, non-belge ou sans papiers. » (28/10/’06)
Nous pensons que les moyens pour une société sociale et humaine sont présents. Jamais l’humanité a produit une tellement grande richesse, assez pour offrir à toute la population mondiale une existence confortable. Mais les bénéfices ne reviennent pas aux salariés et aux couches de la population qui vivent de leur travail (petits commerçants, professions indépendants,…) ou des allocations sociales. Pour eux le progrès technologique signifie une augmentation de l’exploitation, de l’insécurité de l’existence, de stress et de pauvreté.
Chaque nouvelle crise économique généralise de toujours plus l’insécurité de vie et de travail à l’état “normal” de notre société. Ensemble avec les dégâts faits à l’environnement naturel dans lequel nous vivons, cette insécurité généralisée de la population qui travaille – les producteurs de la richesse – que la mode de production actuelle n’est plus capable de faire développer la société : la vision à court terme de l’élite qui a soif aux profits le rend impossible de venir à un développement harmonieux des moyens de production dans l’intérêt de la majorité de la population mondiale et tenant compte du développement écologique.
Nous pensons que les moyens matériels, techniques et humaines sont là pour exproprier ceux qui ont aujourd’hui le pouvoir sur base de leur capital et de leur contrôle sur la production et pour socialiser la production et la mettre en service des besoins de la majorité de la population. Ce qui manque est l’organisation des couches larges de la population opprimée, surtout les travailleurs, pour construire une société réellement démocratique, basée sur la propriété publique des moyens de production, géré en contrôlé démocratiquement par les vrais producteurs, avec comme premier but la satisfaction des besoins des larges masses de la population. C’est ce que nous appelons le socialisme.
Envers les sociétés qui s’appelaient socialistes, mais qui étaient basés sur une économie planifiés bureaucratiquement, nous posons la démocratie ouvrière : gérer ensemble la société et la production sur base démocratique par les réels producteurs dans la société. Envers les partis sociaux-démocrates qui ont représenté historiquement le mouvement ouvrier nous posons les leçons des derniers 25 années : tous qu’on peut obtenir dans ce système va toujours apparaître temporaire et partiel, restant toujours ouvert aux attaques du patronat et de ses partis. Puisqu’une société dans laquelle tout le monde est impliquée et donne dans la forme de son travail une contribution et dans laquelle tout le monde reçoit ce qu’il/elle faut, est contraire aux intérêts de ceux qui sont au pouvoir actuellement.
Comment nous pensons y arriver ?
Premièrement en reconstruisant de nouveau un instrument qui est indépendant de ceux au pouvoir. Le CAP veut organiser les travailleurs, ceux qui doivent vivre d’une allocation par manque de travail ou par impossibilité de travailler et les couches les plus pauvres et opprimés de la population pour lutter ensemble contre le démantèlement sociale et pour une politique alternative. Dans le programme politique qui suit nous formulons 10 revendications qui sont pour nous d’une importance vitale.
Ces points forment un programme général. L’élaboration technique de ces points se passe selon le CAP le mieux sur base des expériences concrètes des travailleurs, des habitants des quartiers, par ces gens qui sont réellement impliqués et qui ont développé une expertise sur les terrains impliqués mêmes. Ce programme n’est ni prémâché, ni gravé, mais va être adapté, élargi et raffiné sur base des expériences communes et de liberté de débat dans le courant de la lutte pour leur réalisation.
Nous partons de l’idée que dans la lutte l’instrument va être créé pour donner le coup de grâce au capitalisme, en Belgique comme ailleurs. Nous reconnaissons que les problèmes des travailleurs et des pauvres dans les autres pays du monde sont aussi nos problèmes et nous nous engageons de donner un soutien concret aux mouvements à l’étranger contre la politique asociale.
La lutte de la classe ouvrière contre l’exploitation capitaliste est nécessairement une lutte politique. Le CAP le voit comme sa tâche de créer de nouveaux les possibilités et l’instrument – un parti politique – pour la canalisation de la lutte de classe dans une lutte consciente et unifiée et pour expliquer la nécessité de ses objectifs.
Nous nous ne battons pas pour des nouveaux privilèges de classe, mais pour une fin à la domination de classe et à l’existence des classes mêmes, pour des droits égaux et des devoirs égaux pour tous. De ce point de vue nous ne luttons pas seulement contre l’exploitation et l’oppression des salariés, mais contre chaque forme d’exploitation et d’oppression, n’importe si c’est dirigé contre une classe, un sexe, une origine nationale, une groupe communautaire,…
Partant de ces principes le CAP revendique prioritairement:
1. Un emploi convenable et bien payé pour tout le monde, en divisant le travail sur toutes les forces de travail disponible et en garantissant que tous ceux qui ne savent pas travailler peuvent compter sur une allocation confortable.
2. Un logement de qualité pour tous, assuré par un système large de logements sociaux.
3. Des services publics accessibles et larges (e.a. soins de santé, enseignement, transport, énergie, moyens de communication,…), financé par des moyens publique en lieu de payé par le consommateur individuel.
4. Une société impliqué et soigneuse, où on fait tout pour créer pour tout le monde une place dans la société. Pas de sexisme, racisme, homophobie,… Nous nous opposons à chaque forme d’oppression et d’exploitation, contre la politique de diviser pour régner d’aujourd’hui.
5. Une fin au démantèlement du droit de grève et du droit de libre expression. Pas d’intervention des courts de justice bourgeoises dans les conflits de travail.
6. Implication démocratique à tous les niveaux. Eligibilité et droit de rappel permanent pour toutes les fonctions qui contiennent une certaine pouvoir ou autorité.
7. Pour une fin aux privatisations des profits et la nationalisation des coûts : nationalisation, sous contrôle et gestion des travailleurs, des secteurs clés de l’économie (énergie, transport, industrie lourde, banques et holdings). Dans la production il faut tenir compte du principe de prévention ( ?) et il faut appliquer la connaissance technologique croissante pour arriver à une production qui ne nuit pas à l’environnement.
8. La construction d’un instrument, un parti politique qui peut organiser cette lutte sur base de discussion démocratique dans ses rangs.
9. Nous ne pouvons pas gagner la lutte seulement en Belgique. Pour la construction des liens réels de solidarité avec les travailleurs et les pauvres dans le monde entier, pour la construction d’un parti mondial contre le capital international.
10. Notre but final est la construction d’une société réellement solidaire, une société démocratique et socialiste.
••• BEGINSELVERKLARING VAN CAP •••
“De beweging verzet zich tegen het neoliberale beleid van alle traditionele politieke partijen (...). Daar tegenover streeft de beweging naar een basisdemocratisch project waar de productie in functie staat van de behoeften van allen en niet in functie van de winsten van enkelen. Dergelijk project vertrekt van de sociale noden en verzuchtingen van brede lagen van de bevolking, ongeacht of deze Vlaams, Waals of Brussels, mannelijk, vrouwelijk, niet-Belgisch of illegaal zijn.” (tekst eerste Conferentie van CAP, 28/10/’06)
Zo zag CAP zichzelf op haar eerste vergadering. Vandaag willen we beginnen met de uitbouw van een nieuwe politieke partij, die zich tot doel stelt de partij te worden van de werkende bevolking en allen die van de te lage uitkeringen moeten leven (of zelfs dat niet meer hebben).
Van waaruit vertrekken wij?
In de laatste eeuw bleek duidelijk dat de economische ontwikkeling van de kapitalistische samenleving tot een steeds grotere kloof tussen arm en rijk leidt. Nooit in de geschiedenis heeft een zo kleine minderheid - in de wereld en in ieder land afzonderlijk - een zo grote concentratie van rijkdom gekend. Dit proces ging ook door in de relatief korte historische periode na de tweede wereldoorlog, toen de hoge vlucht van de wereldproductie en –handel toeliet dat strijd van de arbeidersbeweging en de sociale bewegingen nog leidde tot toegevingen en progressieve hervormingen. Ook toen betaalden de werkenden daar een prijs voor: de opdrijving van productiviteit en werkdruk maakte van de Belgische werkende bevolking aanhoudend recordhouder in stressgerelateerde ziekten en de ecologische situatie werd steeds prangender.
Sinds 1974-’75 is die periode verleden tijd. De laatste kwarteeuw hebben alle traditionele politieke partijen zich ingeschakeld in een politiek van afbraak van de verworvenheden van de naoorlogse periode. De leiding van de vakbonden, verbonden aan de sociaal- en christen-democratische partijen, heeft zich daarbij neergelegd. Het proces van concentratie van rijkdom gaat nog steeds verder, maar nu in een periode van slechts zeer beperkte economische groei, afgewisseld door crisissen die de structurele werkloosheid en de daaraan gekoppelde armoede tot steeds nieuwe hoogten brengen. Overal staan sociale zekerheidsstelsels onder druk, zijn openbare diensten afgebouwd en/of geprivatiseerd, werden werkloosheid en armoede een “normaliteit”, zagen we aanvallen op de lonen en de arbeidsvoorwaarden en werd een lage loonsector gecreëerd, overal werden werk- en bestaanszekerheid ondergraven. Het toont ons dat de bezittende klasse, zolang ze de macht behoudt, steeds opnieuw onze verworvenheden in vraag zal stellen.
Wat willen wij?
Een “basisdemocratisch project waar de productie in functie staat van de behoeften van allen en niet in functie van de winsten van enkelen. Dergelijk project vertrekt van de sociale noden en verzuchtingen van brede lagen van de bevolking, ongeacht of deze Vlaams, Waals of Brussels, mannelijk, vrouwelijk, niet-Belgisch of illegaal zijn.” (28/10/’06)
We denken dat de middelen voor een sociale en menselijke samenleving aanwezig zijn. Nooit heeft de mensheid zo’n grote rijkdom geproduceerd, voldoende om de hele wereldbevolking een comfortabel bestaan te bieden. Maar de voordelen ervan komen niet ten goede aan de loontrekkenden en de bevolkingslagen die leven van hun arbeid (kleine middenstanders, onafhankelijke beroepen,…) of van sociale uitkeringen. Voor hen betekent technologische vooruitgang vandaag vooral een toename van uitbuiting, bestaansonzekerheid, stress en armoede.
Iedere nieuwe economische crisis veralgemeent de bestaans- en werkonzekerheid steeds meer tot de “normale” staat van onze samenleving. Samen met de schade die werd toegebracht aan de natuurlijke omgeving waarin we leven, toont deze veralgemeende onzekerheid van de werkende bevolking – de producenten van de rijkdom – dat de huidige productiewijze niet langer in staat is de samenleving verder te doen ontwikkelen: de korte termijnvisie van de winsthongerige elite maakt het onmogelijk om tot een een harmonieuze ontwikkeling te komen van de productiemiddelen ten behoeve van de meerderheid van de wereldbevolking en rekening houdend met de ecologische ontwikkeling.
We denken dat de materiële, technische en menselijke mogelijkheden er zijn om de huidige machthebbers – die de macht hebben op basis van hun kapitaal en hun controle over de huidige productie - te onteigenen om de productie te vermaatschappelijken en ten dienste te stellen van de behoeften van de meerderheid van de bevolking. Wat ontbreekt, is de organisatie van brede lagen van de onderdrukte bevolking, vooral de werkenden, om een reëel democratische samenleving uit te bouwen, gebaseerd op publieke eigendom van de productiemiddelen, democratisch gepland en gecontroleerd door de echte producenten met als eerste doelstelling de bevrediging van de behoeften van de brede massa’s van de bevolking. Dat is wat wij verstaan onder socialisme.
Tegenover de samenlevingen die zich socialistisch noemden, maar gebaseerd waren op een bureaucratisch geplande economie, stellen we arbeidersdemocratie: het samen beheren van de samenleving op democratische basis door de reële producenten in de maatschappij. Tegenover de sociaal democratische partijen die historisch gezien de arbeidersbeweging vertegenwoordigden, stellen we de lessen van de laatste 25 jaar: alles wat we binnen dit system kunnen krijgen, zal altijd tijdelijk en gedeeltelijk blijken te zijn en steeds open blijven staan voor aanvallen van het patronaat en haar partijen. Een samenleving waarin iedereen betrokken is en in de vorm van zijn/haar arbeid een bijdrage levert en waarin iedereen ontvangt wat hij/zij nodig heeft, gaat immers in tegen de belangen van de huidige machthebbers.
Hoe denken we dat te bereiken ?
Eerst en vooral door het opnieuw uitbouwen van een instrument dat onafhankelijk is van de machthebbers. CAP wil werkenden, mensen die bij gebrek aan een job of bij onmogelijkheid van werken, leven van een uitkering en de armste, meest onderdrukte lagen van de bevolking, organiseren om samen de strijd aan te gaan tegen de sociale afbraak en voor een alternatief beleid. In het hierop volgend politiek programma formuleren we 10 volgens ons levensnoodzakelijke eisen.
Ze vormen een algemeen programma. De technische uitwerking ervan gebeurt volgens CAP het best op basis van concrete ervaringen door werkenden, door buurtbewoners, door mensen die reëel betrokken zijn en een deskundigheid op de betrokken terreinen hebben ontwikkeld. Dit programma is noch voorgekauwd, noch in steen gebeiteld, maar zal aangepast, uitgebreid en verfijnd worden op basis van gemeenschappelijke ervaring en vrijheid van debat in de loop van de strijd voor hun realisatie.
We gaan ervan uit dat in de strijd het instrument zal gecreëerd worden om het kapitalisme een beslissende klap toe te brengen, zowel in België als elders. We erkennen dat de problemen van werkenden en armen in andere landen in de wereld ook onze problemen zijn en we verbinden ons ertoe concrete steun te bieden aan buitenlandse bewegingen tegen de asociale politiek.
De strijd van de arbeidersklasse tegen de kapitalistische uitbuiting is noodzakelijkerwijs een politieke strijd. CAP ziet het als haar taak om opnieuw de mogelijkheden en het instrument te creëren – een politieke partij - voor het kanaliseren van de klassenstrijd in een bewuste en eengemaakte strijd en om de noodzakelijkheid van haar doelstellingen uiteen te zetten.
We vechten niet voor nieuwe klassenprivileges, maar voor een einde aan de klassenheerschappij en aan het bestaan van klassen zelf, voor gelijke rechten en gelijke plichten voor allen. Vanuit dit standpunt vechten we niet enkel tegen de uitbuiting en onderdrukking van loontrekkenden, maar tegen elke vorm van uitbuiting en onderdrukking, of dat nu gericht is tegen een klasse, een sekse, een nationale afkomst, een communautaire groep,…
Uitgaand van deze principes eist CAP eerst en vooral:
1. Een degelijke en goedbetaalde job voor iedereen, waarbij het werk verdeeld wordt over alle beschikbare arbeidskrachten en waarbij iedereen die niet kan werken, kan rekenen op een comfortabele uitkering.
2. Een kwaliteitsvolle woonplaats voor iedereen, verzekerd door een uitgebreid stelsel van sociale woningen.
3. Toegankelijke en uitgebreide openbare diensten (o.a. gezondheidszorg, onderwijs, transport, energie, communicatiemiddelen,...) gefinancierd met publieke middelen i.p.v. betaald door de individuele gebruiker.
4. Een zorgzame en betrokken samenleving, waarbij alles wordt gedaan om voor iedereen een plaats in de maatschappij te creëren. Geen seksisme, racisme, homofobie,... We verzetten ons tegen elke vorm van onderdrukking of uitbuiting, tegen de verdeel-en-heerspolitiek van vandaag.
5. Een einde aan de afbouw van het stakingsrecht en het recht op vrije meningsuiting. Geen inmenging van de burgerlijke rechtbanken in arbeidsconflicten.
6. Democratische inspraak op alle niveaus. Verkiesbaarheid en permanente afzetbaarheid voor alle functies die een zekere macht of autoriteit inhouden.
7. Voor een einde aan de privatisering van de winsten en de nationalisatie van de kosten: nationalisatie, onder controle en beheer van de werkenden, van de sleutelsectoren van de economie (energie, transport, zware industrie, banken en holdings). In de productie moet rekening gehouden worden met het voorzorgsprincipe en moet de groeiende technologische kennis ingezet worden om te komen tot een milieuvriendelijke productie.
8. De uitbouw van een instrument, een politieke partij die deze strijd kan organiseren op basis van democratische discussie in haar rangen.
9. In België alleen winnen we die strijd niet. Voor het uitbouwen van reële banden van solidariteit met werkenden en armen in de hele wereld, voor het uitbouwen van een wereldpartij tegen het internationale kapitaal.
10. Ons uiteindelijke doel is de uitbouw van een reëel solidaire samenleving, een democratisch socialistische maatschappij.
5 opmerkingen:
Het verkiezingscomité van 8 september nam de formulering aan van de " vormings van een arbeiderspartij" als doelstelling van CAP.
Wanneer deze formulering in een tekst staat als deze die enkel tot doel heeft de strcuturing van CAP vandaag op poten te zetten, dan dreigt een fundementeel debat over de sociale basis waarop wij steunen om ons programma te realiseren een woordendiscussie te worden. Een discussie zoals over het geslacht der engelen onder theologen. Er zijn vandaag nu eenmaal meerdere
woordkeuzes en ideologische scholen om de werkzaamheid en een politiek van de werkende klasse uit te drukken.
Laat de praktijk van CAP het oordeel hierover met verschillende woorden. Dat kan geen kwaad. Er zal wel ene moment komen dat ij daar een fundamenteler beter voorbereid debat over kunnen voeren, met name een congres over een duidelijke intentieverklaring.
Het amendement beperkt zich tot de echte bijdrage an CAP in het debat over een politieke uitweg voor het neoliberaalbeleid na het generatiepact. I.t.t. SP.a-rood en 15 decemberbeweging stelt CAP zich op als PARTIJ en niet als TENDENS binnen de sociale beweging of binnen een andere partij. Dat is een van de belangrijkste verworvenheden van CAP.
Het amendement stelt uitdrukkelijk dat de algemene lijn van het verkiezingsprogramma ( het lange programma en de folder) de inhoudelijke basis voor lidmaatschap. Deze teksten samen met de moties van onze
conferenties zijn een vldoende en formeel te raadplegen positonering van CAP in het huidige politiek landschap. En dit tot een komend congres meer tijd heeft kunnen nemen voor een meer uitgewerkte beginselverklaring. Respect voor deze funcitoneeringsprincipes stond in punt 9 en wordt gewoon verschoven naar punt 3 om duidleijk te maken dat dit ook behoort tot de
voorwaarden voor lidmaatschap.
PUNT 3 van de " functioneringsprincipes"
Ammendement om het lid geld lager te maken en de oetredingsvoorwaarden te verduidelijken.
Ik vrees dat zelfs 12 euro per jaar te veel is om leden te maken. Ik pleit voor een zeer lage drempel maar een vaste politiek om leden systemtisch te vragen meer te betalen als lidgeld. Ik denk dat wij een campanje moeten voeren om 1000 mensen lid te maken. Wie zich vandaag als lid beschouwt ( pakweg de 249 kandidaten op 10 juni) is eigenlijk militant of kaderlid. CAP
moet rond deze mensen een brede formele band opbouwen in een verhouding van 1 op 4. Onze financiële middelen zullen wij voor meer dan de helft niet uit lidgelden halen maar uit financiële acties.
TWEEDE COMPONENT prodecure verkiezing nationaal comité:
CAP is gegroeid uit concrete open discussies en acties na het generatiepact.
Aan deze discussies namen bestaande politieke groepen deel waarbij de
kwestie van de vrijheid van handelen binnen de beweging met ieders eigen politeike identiteit een belangrijk onderdeel was van ons initiatief. Over rechten en plichten van bestaande politieke
fracties binnen CAP in nooit een
formele beslissing gevallen, maar het ideologisch pluralisme van CAP is cruciaal.
Net om dat ideologisch pluralisme van CAP te benadrukken is het onverstandig om de enige politieke groep die binnen CAP wenst te werken ook een formele plaats te geven in het nationaal comité. Meer
formele verhoudingen kunnen later op een congres ter sprake komen wanneer wij een aantal ervaringen en discussies van organsiatie tot organisatie hebben doorgemaakt. Hetgeen we vandaag nodig hebben is tijd nemen om relaties aan te knopen en discussies te voeren met andere politieke groepen. We maken
duidelijk dat iederen met zijn identiteit als individueel lid welkom is.
Formele opname van 1 groep is daarvoor een beletsel in de huidige situatie. In ieder geval moet een
onderscheid gemaakt worden tussen locale politieke groepen en nationaal gestructureerde organisaties. De keuze voor CAP door de eerste heeft per definitie een locaal impact die CAP versterkt
zonder het als geheel te binden. De formele erkenning van nationaal gestructureerde groepen wiens leden daardoor op alle niveaus een dubbele identiteit verkrijgen zal CAP vandaag niet versterken indien enkel LSP wordt erkend als vertegenwoordiger in het nationaal comité.
raf
De amendementen en bedenkingen van CnAP Aalst kan je lezen op: http://marxisten.blogspot.com
Op een open CnAP-vergadering (4 oktober) werden de teksten voor het komende CAP-congres besproken. Onderstaande tekst bevat de amendementen/bedenkingen van de vergadering.
Comité Nieuwe ArbeidersPartij Aalst
1. amendement bij de werkingsprincipes:
In punt 6: "Aan de leden van Brussel Halle Vilvoorde wordt de vrijheid gelaten zich als "provincie" te groeperen dan wel aan te sluiten bij een Vlaams Brabants of een Brussels uitvoerend comité." Deze formulering is onduidelijk en leidt tot tegengestelde interpretaties. Daarom stellen we voor ze te vervangen door: "Aan de leden uit Brussel-Halle-Vilvoorde wordt de vrijheid gelaten aan te sluiten bij het Vlaams-Brabants of het Brussels uitvoerend Comité."
2. amendement/bedenking bij het campagnevoorstel voor een referendum over de herwerkte Europese "grondwet":
CnAP is geen voorstander van een referendum. Het referendum is geen democratisch instrument. Ingewikkelde kwesties worden herleid tot eenvoudige ja - neen vragen waarbij het antwoord dikwijls beïnvloed wordt door de keuze en de formulering van de vraag. Een referendum geeft slechts een indruk van inspraak. Het is het middel bij uitstek waarmee dictators zichzelf legitimeren. Bovendien moeten we opletten om methodes zomaar over te nemen. De politieke en sociale context in Frankrijk ten tijde van het referendum, waar binnen de burgerlijke partijen een aanzienlijk verzet tegen de grondwet bestond en waar radicaal links over een grote steun beschikt, is verschillend van de situatie in België.
3. amendement bij het campagnevoorstel "red de solidariteit":
CnAP is voorstander van een beperkte campagne en is er tegen om hier (in dit stadium) alle middelen op in te zetten.
Het is gevaarlijk om al ons poeder te verschieten op een (top-down) initiatief waar we helemaal geen vat op hebben en waarvan de bedoeling misschien wel eens tegengesteld zou kunnen zijn van wat CAP voor ogen heeft.
Enige uitleg: Reeds vóór de verkiezingen van 10 juni circuleren er oproepen in de basis van het ABVV voor concrete mobilisaties voor het behoud van de sociale zekerheid. We zien echter dat de vakbondsleiding (al dan niet bewust) verlamd zit. En ineens komt er een initiatief dat het element van mobilisatie en strijd ver naar het achterplan drijft (als er 100.000 handtekeningen zijn, zou er ‘iets’ georganiseerd worden te Brussel) en volop de kaart van de BV’s kiest en steunt op belgicistische sentimenten van de zogezegde culturele en intellectuele elite. Er is een groot verschil tussen enerzijds de economische, politieke en sociale solidariteit tussen de werknemers van de verschillende landsdelen en anderzijds de symbolen van een politiek verrot systeem. We mogen het nationale vraagstuk in dit land niet uit de weg gaan.
De petitie kan een instrument zijn om te mobiliseren, op voorwaarde dat er ook werkelijk iets is om naar te mobiliseren. Tot nu toe is dat niet het geval. CAP kan een rol spelen om de eis voor een werkelijke betoging (samen met het opzetten van lokale mobilisatiecomités) op het voorplan te brengen en dus in de praktijk het initiatief te verbreden en te democratiseren. Anders dreigt dit het zoveelste ‘HAND IN HAND’ initiatief te worden waarvan er op termijn niets blijft hangen.
• CAP West Vlaanderen: vergadering 7/10/07
- punt 3 wordt als volgt gewijzigd:
- 'CAP is een ledenbeweging. De leden betalen een jaarlijks lidgeld van 10 euro of 5 euro voor diegenen met een laag inkomen.
Een reactie posten